Gemiste afslag

Ze stond op de automatische piloot. Het was na twaalven en relatief rustig op de snelweg. Regen kletterde tegen de voorruit. Het water werd met een kalm ritme weggeduwd door de ruitenwissers van haar Toyota. Voor haar, de rode achterlichten van een andere auto, haar gids in de nacht. Inmiddels al voor zo’n slordige twintig minuten. Haar gedachten waren afgedwaald. Ze hoorde niet meer welk nummer er door de speakers van haar auto klonk. Het was achtergrondmuziek geworden. De hectometerpaaltjes flitsten voorbij, net zoals de verkeersborden die opdoemden en daarna weer verdwenen in de achteruitkijkspiegel. Ze was zo in gedachten verzonken dat ze nauwelijks lette op de witte schreefloze letters op blauw.
De muziek werd abrupt onderbroken door een schelle melodie. Ze werd ruw uit haar gedachten getrokken en besefte onmiddellijk waar ze was: achter het stuur. Een golf van adrenaline schoot door haar lichaam. Het geluid dat door de ruimte galmde was de beltoon van haar telefoon, verbonden via de carkit. “Colin” stond in grote letters op het display naast haar stuur.
Met een druk op de knop nam ze op. ‘Hey!’
Een blikkerige stem klonk door de speakers: ‘Lies, was dat niet jouw afslag?’
In een impuls draaide ze haar hoofd om, alsof ze via de achterruit het afritbord wilde lezen dat steeds verder achter haar verdween. Ze zag de metalen achterkant van de bewegwijzering, zwak verlicht door een van de weinige lantaarns langs de A15.
‘Echt?’
‘Via de A2 naar Leerdam, toch?’ Hij had onthouden waar ze woonde, wat haar positief verraste.
‘Ja… shit. Ik was niet aan het opletten.’
‘Niet zo handig achter het stuur,’ merkte Colin droogjes op.
Ze voelde schaamte opkomen. Hij had gelijk.
Voor ze antwoord kon geven zei de stem over de speaker; ‘ik kus liever met jou dan dat onze bumpers elkaar een kusje geven’.
Ze was nuchter gebleven tijdens de nieuwjaarsborrel zodat ze probleemloos naar huis kon rijden. Normaal lette ze altijd goed op in het verkeer en hield ze haar koppie erbij. Hoe had ze zo afgeleid kunnen raken? Wacht, was Colin met haar aan het flirten?
‘Je hebt gelijk, dat was niet slim van me,’ zei ze luchtig. Ze had het vast verkeerd gehoord. ‘Ik neem de volgende afslag wel en rij via de Provincialeweg naar huis.’
‘Of…,’ begon Colin, ‘je blijft nog een stukje achter me aan rijden.’
Was dit een uitnodiging? Een subtiele hint waarbij hij haar uitnodigde met hem mee te gaan?
Haar mondhoeken krulden omhoog.
‘En dan?’ vroeg ze nieuwsgierig.
‘Dan kom je misschien wel in Dordrecht terecht.’
‘Het is al laat.’
‘Te laat?’ vroeg hij speels.
Het was een goede vraag.

Ze was tegen Colin opgebotst op weg naar het toilet, eerder die avond. Onhandig hadden ze even om elkaar heen gedraaid om daarna hun eigen weg weer te vervolgen. Even later bracht het toeval hen opnieuw samen toen ze bij elkaar werden ingedeeld voor het jaarlijks terugkerende teambuildingsspel. Het was een soort bedrijfstraditie geworden. De bazen vonden het belangrijk dat hun werknemers, van verschillende afdelingen, met elkaar connecten. Het bevorderde de moraal en zorgde voor meer respect binnen de bedrijfsstructuur, zo legden ze steeds weer uit. Voor de meeste werknemers was het vooral een verplicht nummertje.
De bazen stonden zelf zo hoog op hun ladder dat ze geen notie hadden van het feit dat er al genoeg aan teambuilding werd gedaan. Jackie van HR met Paul van planning. Pablo van het magazijn met Jan-Willem van de facilitaire dienst. Er waren bovendien geruchten dat een van de afdelingsmanagers “connectte” met de dame van de servicebalie. En Bert en Marianne? Die waren inmiddels getrouwd en in verwachting van hun eerste kindje.
Colin was een maand daarvoor aangenomen als communicatieadviseur en was dus voor velen nog een nieuw gezicht. Zo ook voor Lisette. Het was een groot bedrijf en je kwam niet al je collega’s dagelijks tegen in de wandelgangen.
Nadat iedereen als winnaar werd uitgeroepen en de meesten de bar bestormden, bleven Colin en Lisette aan tafel zitten en kletsen. Hij vertelde over zijn loopbaan, zijn hobby’s en interesses, en toonde ook oprechte belangstelling in haar, wat Lisette erg plezierig vond. De meeste mannen die ze kende, praatten voornamelijk over zichzelf. Echt van die “zenders”. Maar met Colin klikte het meteen. Hij had een aangenaam ritme van “zenden” en “ontvangen”. Hij had meteen haar aandacht getrokken. Met zijn stem, zijn glimlach, en vooral zijn hypnotiserende bruine ogen.
De meeste mensen waren al vertrokken toen zij unaniem besloten dat het voor hen ook tijd werd om te gaan. Ze hadden nummers uitgewisseld, zonder specifieke reden anders dan dat het goed voelde om te doen, en waren daarna elk in hun eigen auto gestapt.

‘Dat hangt ervan af,’ antwoordde Lisette.
‘Waarvan?’
‘Of je meteen wilt gaan slapen.’
Lisette deed haar best om Colin een hint terug te geven, al was flirten niet haar sterkste kant. Colin had een natuurlijke charme, iets wat Lisette erg aantrekkelijk aan hem vond, maar wat ze zichzelf niet toeschreef.
‘Jij houdt me vannacht wakker, zelfs als je er alleen in mijn gedachten bent.’ Zijn stem gleed als zijde door de speakers. ‘Ik zou ieder detail van jouw voorkomen vanavond nog eens nalopen in mijn hoofd. En dat zijn er veel, zeg ik je.’
Ze glimlachte.
‘O ja? Zoals wat?’ vroeg ze uitdagend.
Even bleef het stil. Toen sprak hij met een trage, zachte stem: ‘Je prachtige blauwe ogen. Het blonde haar dat je vanavond had opgebonden in een hoge staart. De stof van je jurk, die je lichaam zo mooi laat uitkomen. De manier waarop je heupen wiegen wanneer je loopt. En dat kuiltje in je linkerwang als je lacht.’
Ze genoot van zijn woorden.
Ga door, dacht ze.
‘De kleur van je nagellak die perfect matcht met je lippenstift. Hoe je zo onopvallend mogelijk aan je oorlellen zat om te checken of je oorbellen nog op hun plek zaten…’
‘Wat een rotdingen,’ onderbrak ze hem vinnig. ‘Marianne gaf ze me cadeau, en ik voel me verplicht om ze te dragen als ze erbij is. Maar clip-ons… echt martelwerktuigen. Weet je, op een gegeven moment had ik geen gevoel meer in mijn oorlellen. Er had een babykrokodil aan kunnen hangen, en ik had het waarschijnlijk niet eens gemerkt.’
Colin lachte luid door de speaker.
‘Ik heb hele gevoelige oorlellen, oké?’ verdedigde ze haar korte tirade over de gekregen oorsieraden.
‘Goed om te weten,’ zei hij met een ondeugende ondertoon.
Lisette voelde dat ze kleur kreeg. Voor ze het wist, dwaalden haar gedachten weer af. Naar Colin die aan haar oren zat. Kussend, likkend, zacht bijtend.
Ze probeerde zichzelf te herpakken.
‘Er zijn mij ook dingen opgevallen aan jou,’ gaf ze toe.
‘Is dat zo?’
Ondanks dat Colin naar bevestiging viste, klonk hij niet onzeker. Hij leek eerder leergierig naar wat Lisette over hem te vertellen had
Ze beschreef hoe hij binnen was gekomen met een keurig dichtgeknoopt overhemd, maar dat er naarmate de avond vorderde steeds meer knoopjes los waren gegaan. ‘Je hebt een plukje haar dat steeds eigenwijs over je voorhoofd bungelt ondanks je poging deze vast te leggen met gel.’
Ze vertelde hoe ze had opgemerkt dat hij waarschijnlijk een nagelbijter was. En hoe hij de vishapjes had laten liggen.
‘En,’ voegde ze er plagerig aan toe, ‘hoe je me niet waarschuwde toen de afslag Leerdam Herwijnen voorbijkwam.’
Hij lachte. ‘Schuldig.’
Colin bekende schuld, al klonk het alsof hij geen schuldgevoel overhield aan zijn eerdere zwijgen.
Lisette had het bord wel gezien en had kunnen besluiten de afslag te nemen. Het was inderdaad al laat, en ze kon wel wat slaap gebruiken. Toch besloot ze de rode lichten voor haar te volgen. Ze voelde zich avontuurlijk en was bovendien nieuwsgierig naar hoe deze avond zich verder zou kunnen ontvouwen.
‘Dan zit er niets anders op,’ zei ze speels.
‘Het is niet anders,’ plaagde Colin terug.
Het was weer even stil. Lisette worstelde met wat ze wilde zeggen. Haar hart bonsde in haar borst. De spanning tussen hen was bijna tastbaar. Nu de knoop was doorgehakt om Colin naar zijn huis te volgen, voelde het als een dooddoener om over koetjes en kalfjes te gaan praten.
‘Wat gebeurt er als we straks bij jouw huis aankomen?’ vroeg ze uitdagend.
Lisette verwachtte een directe uitspatting van seksueel verlangen. Colin was echter uiterst hoffelijk en vertelde haar dat hij eerst haar jas van haar zou aannemen en haar zou vragen of ze iets wilde drinken.
Ze voelde een kleine teleurstelling. Hoe lief het ook bedoeld was, zij had een typische scène uit een film in gedachten. Al zoenend de drempel over, geen tijd voor beleefdheden. Kleren van elkaars lijven scheurend en daarmee een spoor achterlatend naar de slaapkamer.
‘Lief’, reageerde ze kort.
‘Te lief?’
‘Misschien’.
Hij lachte opnieuw, zacht en verleidelijk.
‘Dan neem ik je jas aan,’ begon hij, ‘maar ik hang hem niet op. Nee, ik gooi hem gewoon onder de kapstok.’ Hij legde extra nadruk op het woord “gooi.”
Rebels hoor. Lisette was nog niet overtuigd of de rit de moeite waard zou worden. Colin mocht dan wel een spetter zijn met zijn bronzen huidskleur die zijn scherpe trekken benadrukte, ze verwachtte wel dat hij een beetje zijn best zou doen om haar te betoveren.
‘Daarna druk ik je tegen de muur van de gang en ga vlak voor je staan. Ik kijk diep in je ogen, en kus je dan alsof mijn leven ervan afhangt.’
That’s more like it, dacht ze verrukt.
Zijn lippen hadden haar de hele avond al in hun greep gehad. Ze zou liegen als ze zou zeggen dat ze zich niet had afgevraagd hoe die op de hare zouden voelen.
‘Ik spoor je aan je voeten verder uit elkaar te zetten door mijn been tussen jouw dijen te duwen. Je gehoorzaamt. Ik laat je handen mijn lichaam verkennen en doe dit op mijn beurt bij jou. Hmm, die mooie rondingen.’
Lisette werd volledig gevangen door Colins stem.
‘Terwijl we nog steeds aan het zoenen zijn, schuif ik langzaam jouw jurk omhoog. Mijn handen glijden onder de stof over je bovenbenen, naar je heupen en uiteindelijk je billen. Ik til je op en je slaat je benen om mijn middel. Zachtjes duw ik je met mijn mannelijkheid terug tegen de muur. Je kijkt me aan met ogen vol lust. Je voelt dat ik opgewonden van je raak.’
De anders zo saaie A15 werd in één klap een stuk interessanter om over te rijden. Lisette zag het beeld dat Colin schetste voor zich. Het warmde haar vanbinnen op.
‘Ik voel het,’ fluisterde ze.
‘Mooi,’ zei Colin. ‘Je hals ziet er te verleidelijk uit om niet te kussen. Je laat me mijn gang gaan. Zelfs wanneer ik met mijn tong op zoek ga naar jouw gevoelige oorlelletje.’
Oef! Lisette nam een hand van het stuur en voelde aan haar oor. Het gevoel was langzaam teruggekomen nadat ze haar clip-ons in haar handtas had gegooid, vlak nadat ze was ingestapt. Ze klemde haar oorlel tussen haar wijsvinger en duim en masseerde hem met gecontroleerde bewegingen.
‘Ik fluister in je oor dat je prachtig bent. Je slaat je armen om mijn nek terwijl ik je naar de woonkamer draag en je op de rand van de eettafel neerzet. Je trekt je haar los uit je elastiekje, zodat ik er met mijn vingers doorheen kan gaan. Je handen vinden hun weg naar mijn overhemd; met zachte vingers knoop je het verder los en strijk je over mijn warme huid.’
Lisette kon een instemmend “mm” niet onderdrukken. Voor Colin was het een bevestiging dat hij de juiste snaar raakte.
‘Ik vraag je of ik je mooie lingerie mag zien, en je antwoordt met een zachte “ja”.’
Mooie lingerie… shit. Ze schoot even in de stress. Vanmiddag leek haar ondergoed niet zo belangrijk. Ze had zonder te veel nadenken een slip en een beha uit de wasmand met schone was gevist. Haar ondergoed was simpel en functioneel; dat had toen genoeg geleken. Nou ja, laten we voor nu doen alsof, besloot ze snel. Later zorg.
‘Je helpt me je jurk over je hoofd uit te trekken en begint mijn riem los te maken. Je wilt ontdekken wat voor vlees je in de kuip hebt, maar ik stop je. Jouw lichaam wil ik eerst verkennen. Met mijn handen, mijn lippen en mijn tong. Wanneer ik je borsten kneed, voel ik je tepels reageren. Ze worden hard onder mijn aanraking.’
Oh, maar die zijn al hard. Heel hard, dacht Lisette, terwijl ze zich bewust werd van de knopjes die schuurden tegen haar kleding.
‘Ik haak je beha los, zodat ik je prachtige borsten beter kan strelen en kussen.’
Lisette vroeg zich af wat hij van haar tepelpiercing zou vinden.
‘Ik buig me over je heen en zoen je opnieuw, dit keer dieper en intenser. Ik bijt zachtjes in je onderlip, waarna mijn tong de plek troostend likt. Je beantwoordt mijn verlangen door je hand in mijn broek te steken. Je voelt hoe hard ik ben, hoe zeer ik je wil.’
Lisette stelde zich Colins geslachtsdeel voor: een machtige speer, stevig en verlangend, met pulserende aderen en een glanzende eikel.
‘Mag ik jou ook voelen?’
‘Oh ja,’ zuchtte ze. ‘Ja, zeker.’
‘Wijs me de weg,’ daagde Colin haar uit.
Wacht… moet ik nu… zelf iets bedenken? De gedachte bracht haar uit haar fantasie. Ze was nooit goed geweest in vertellen, laat staan als het sexy moest klinken.
De regen viel zachter, en het geluid van de ruitenwissers werd minder overheersend. Ze keek naar de auto voor haar; het silhouet van de bestuurder had iets mysterieus. Een man die ze in gedachten helemaal had uitgekleed. Hij had haar fantasie aangewakkerd, en nu was het haar beurt.
Ze haalde haar rechterhand van het stuur en legde deze in haar schoot. Heel even sloot ze haar ogen, en dacht aan haar eigen vagina. Ze schoof haar jurk omhoog, tot haar blote huid de bekleding raakte. Haar voeten op hun plaats houdend zodat haar auto niet versnelde of vertraagde. Met één hand bleef ze de Toyota onder controle houden, terwijl haar andere hand zacht over de buitenkant van haar slipje bewoog.
‘Ik begeleid je hand naar mijn lotusbloem,’ zei ze, haar stem laag en aarzelend.
‘Lotusbloem?’ vroeg Colin plagend.
‘Mijn kut,’ verbeterde ze snel. ‘Ik begeleid je hand naar mijn kut.’
Zijn zachte lachje aan de andere kant van de lijn gaf haar een gerust gevoel. Hij besloot haar een beetje te helpen.
‘Hmm, ik voel je lipjes door het dunne stof van je slipje heen,’ fluisterde hij.
Ze liet haar hand over zichzelf glijden, haar fantasie geleid door zijn woorden. Ze voelde het dalletje en de twee heuvels aan weerszijden. Ze stelde zich voor dat zijn handen de hare waren, sterk en mannelijk, met een licht ruwe aanraking.
‘Langzaam schuif je de stof opzij. Je vingers glijden tussen mijn lipjes. Ik bent nat, zo heerlijk nat.’
‘Geil,’ prees Colin haar met een lage, zwoele toon.
Lisette volgde haar eigen instructie op.
Colin ging verder. ‘Ik begin je zachtjes te strelen. Mijn aanraking is eerst langzaam en teder, alsof ik elk stukje van je wil verkennen.’
Ze zakte iets onderuit op haar stoel, haar focus verdeeld tussen de weg en de tintelingen die zich steeds verder over haar lichaam verspreidden.
‘Ik wil je vingers in me voelen,’ fluisterde ze. Haar stem trilde van verlangen.
‘Je bent zo nat dat ik niet kan wachten om je te proeven,’ zei Colin. ‘Mag ik je likken?’
‘Ja,’ kreunde ze zachtjes. Haar hand bleef waar die was, haar vingers bewogen nu sneller. Ze kon zichzelf niet likken, maar de opwinding dreef haar vooruit.
‘Mijn tong zoekt een weg naar je clitoris. Ik vind mijn bestemming en begin je te likken. Zachte, kleine likjes, afgewisseld met lange, grondige halen. Je lichaam reageert op elke aanraking. Ik zuig lichtjes op je clit en laat haar daarna weer los. Vind je dat lekker?’
‘Hmm, ja… ga door.’ Haar stem was slechts een fluistering, maar haar verlangen was onmiskenbaar.
‘Ik trek je billen dichter naar de rand van de tafel en leg je horizontaal op het houten blad. Je benen over mijn schouders. Ik kijk naar je prachtige lichaam en haal mijn pik uit mijn broek. Mijn eikel beweeg ik plagend over je clit.’
Haar hand volgde zijn woorden, haar eigen aanraking bijna net zo opwindend als de beelden in haar hoofd.
‘Ik wil je. En ik zie dat jij mij wilt.’
Verdomme, is het nog ver naar zijn huis?
‘Je bent zo geil en nat dat ik makkelijk bij je binnen kan dringen. Hmm, wat voelt jouw kutje heerlijk. Je bent zo warm, zo strak, zo perfect. Mijn pik vult jouw vagina alsof we voor elkaar gemaakt zijn.’
Lisette had een vinger bij zichzelf naar binnen geduwd en hoopte dat Colin haar verder zou instrueren.
‘Je houdt de rand van het tafelblad stevig vast. Ik trek mijn pik terug om hem vervolgens opnieuw in jouw lekkere kut te steken. Opnieuw. En opnieuw.’
‘O, ja.’
‘Ik neuk je, steeds harder, tot ik je kreten hoor, tot ik je zie beven van genot.’
Lisette beet op haar onderlip om een daadwerkelijke kreun te onderdrukken. Ze voelde de climax opkomen. Haar ademhaling versnelde, haar gedachten vervaagden.
‘Je bent er bijna. Ik zie het aan je. Aan je geile koppie. Ik trek me een keer terug en knal dan hard weer naar binnen. De tafel schuift een paar millimeter. Je knokkels worden wit. Je wilt komen, ik zie het.’
‘Laat me komen,’ smeekte ze.
‘Kom voor me, schatje. Laat alles los. En als je komt, spuit ik je helemaal vol.’
De woorden waren rauw, bijna vulgair, maar Lisette gaf er niets om. Poëzie was leuk om bij op te warmen, maar nu ze zichzelf zat te vingeren midden in de nacht op de A15, kon het haar niet banaal genoeg. Haar hele lichaam stond in vuur en vlam. Met één laatste beweging liet ze zichzelf los. Een euforisch gevoel verspreidde zich door haar lichaam.

‘Shit. Shit!’ riep ze ineens.
‘Wat? Wat is er?’ vroeg Colin bezorgd, zijn stem niet meer zwoel.
Ze keek naar beneden. Ze was klaargekomen, daar op de bestuurdersstoel, en nu voelde ze de plakkerige warmte.
‘Nee, nee, alles is oké,’ haastte ze zich te zeggen. Fuck, hoe krijg ik dit schoon?
Ze schoof haar jurk snel weer omlaag en wierp een blik op de auto voor haar. Zijn knipperlicht verlichtte de binnenkant van haar Toyota.
‘We zijn bijna bij mijn huis. Weet je zeker dat alles in orde is?’ vroeg Colin.
‘Zeker. Alles is perfect.’

Haar kruis gloeide van het crescendo van verlangen en de climax van gelukzaligheid. En dat zou niet voor de laatste keer zijn die nacht.

31 keer gelezen.